Terwijl ik dit schrijf voert de vrouw schuin tegenover me op de trein haar inVuitton gehulde chihuahua kalfsworst. Roze plakjes, zorgvuldig in stukjes gescheurd. Met dezelfde flair als de rondborstige slagersvrouw vroeger kirde of “het flinke meisje nog een vleesje wou” dient ze de kleine schreeuwlelijk brokjes dood dier toe. Het papier ligt op haar schoot maar ze schijnt de vetvlekken niet op te merken. Moederlijk kijkt ze het harige scharminkel in de ogen, en ze tuit haar lippen. De chihuahua, die uiteraard geen eigen treinticket heeft, reist mee op de schoot van de vermoedelijke vader des huizes, een sortement David Hasselhoff met betere dagcrème die hoogst waarschijnlijk een Babyliss onder de kerstboom gevonden heeft. Dat zal sinds de feestdagen ineens het enige zijn wat hij kreeg. Hij ziet er verwaarloosd uit, de man. Zijn uiterlijk is smetteloos; zijn blonde haar is pasgeföhnd, en zijn broek net gestreken maar in zijn ogen borrelt echter pure wanhoop. Niemand kan het hem kwalijk nemen. Hij is een volwassen kerel en het enige met bloed doorpompte wezen dat in de buurt van zn kruis komt is een harig blond ding dat zelfs Japanners te nauw zouden vinden.
Hij is heus niet de enige. Tochtjes door eender welke stad bij het krieken van de ochtend of in de stromende regen leverden me al meermaals dezelfde taferelen op. Venten die met het kleine kefmormel van hun vrouw de straat op worden gestuurd. Alsof de vernedering van zo gespot te worden door “zijn maten” nog niet genoeg is wordt hij in het huishouden gereduceerd als de professionele hondenwandelaar en occasionele geldoptafelbrenger. Zijn broek laat hij enkel nog in de badkamer zakken. Een logische reactie zou zijn om de baldadige blafbek bij het eerste beste onbewaakte moment door de wc te spoelen of over de haag te smijten, zijn ze gelijk met die kees klaar. In praktijk gaat de man mee in de onbegrensde adoratie voor het dier dat zich s nachts tussen hem en zijn vrouw nestelt. Wanneer hij thuiskomt van werk, roept hij al vanuit de gang dat “papa een verrassing voor zijn kleine Fiona heeft”, wat hem eindelijk nog eens een klinkende klapzoen van de vrouw aan wie hij eeuwige trouw beloofde oplevert. Affectiemeter +10. Er zijn vele dingen die mij triest maken, beminde bezoekers, en dit is er zeker een van. Vandaar dat ik ook aan wil zetten tot actie.
Mannekeslief! Wanneer uw relatie in zodanige sleur is komen te zitten dat het enige waar u als koppel nog gezamenlijk opgewonden over wordt de nieuwe hondenmand is hebt u wel degelijk een probleem. Sleur staat hier niet meer gelijk aan op puberale wijze een tong draaien maar over de allesoverschaduwende waarheid die uw huwelijk omkringelt. Kijk het recht in de ogen: uw mariejaasj is om zeep. Of het uw schuld, die van uw eega of die van de man in de dierenwinkel was is nu zelfs niet meer aan de orde, er moet actie ondernomen worden. Steek uw geld dus liever in een goede advocaat of een rondborstige maitresse (of beiden) dan in het mormel dat het hart van uw vrouw veroverd heeft. U hoeft dit niet te pikken! U bent een man met noden en talenten en het is tijd dat iemand u naar waarde schat. U hebt vast wel een stagiaire op het werk waar u wel wat meer dan tijd in wil steken, of enkele kameraden die op het punt staan een bachelortripje naar Lloret te maken. Wat het ook zij; u moet op figuurlijke wijze uw ballen laten zien. Verlaat die met hondenkwijl besmeurde lippen en dode ogen, ban die commanderende stem uit uw hoofd, blijf niet mijmeren over het seksleven dat eens was maar pak uw biezen! Nimmer of nooit zal u nog stront rapen, vanaf vandaag steekt u andere lichaamsdelen in het plastic!
Fake Plastic Ruby 